یکی بود یکی نبود. یه این بود یه اون. اسم اینی که بود این بود و اونی که بود اون. این به اون می‌گفت اون و اون هم به این می‌گفت اون چون معنی اون برای هر کدوم متفاوت بود! اونی که این می‌گفت واقعاً اون بود چون اسمش اون بود ولی اونی که اون می‌گفت این بود و اون منظورش ضمیر اشاره بود نه اسم اون. مردم بیچاره چون همیشه فکر می‌کردند که این و اون با ضمیر اشاره همدیگر رو مورد خطاب قرار میدن این بود که فکر می‌کردند حرف این رو می‌فهمند ولی حرف اون رو نه.
یکی بود یکی نبود. دو برادر دوقلو بودند به نام فانی و باقی. فانی فقط دنبال مادیات بود و کل زندگیش را گذاشته بود روی کسب روزی و باقی فقط دنبال معنویات و کل زندگیش را گذاشته بود روی دعا و نیایش. فانی و باقی در دو دنیای متفاوت سیر می‌کردند و در دو دیار همجوار زندگی.
یکی بود، باز هم یکی بود، چون بقیه بود و نبودشون مهم نبود. مهم اون یکی بود که بود. حالا اون یکی بود چرا فقط یکی بود و بودنش اینقدر مهم بود، هیچ نبودی هم نبود بدونه. اگه هم نبودی پیدا میشد بدونه، چون بودن خودش واسش مهم بود، کاری با بود نداشت.
طی یک کشف خارق العاده بالاخره توانستیم عناصر 119 تا 123 جدول مندلیف را که سال‌ها دانشمندان اروپایی و آمریکایی موفق به کشف آن نشده بودند را کشف و به جهانیان عرضه داریم. لازم به ذکر است که بیشترین معادن این عناصر جدید کشف شده در کشورمان وجود دارد و سال‌های سال جلوی چشمان تیزبین ما بوده ولی هر بار یادمان می‌رفت آنها را وارد جدول مندلیف کنیم. اینجانب این افتخار را به دست آورده‌ام تا به عنوان سرمحقق این اکتشاف این عناصر را نامگذاری و برای شما تشریح نمایم.
روزی روزگاری پیرمردی نجار قصد داشت به پیروی از داستان‌های کهن البته با متد جدید فرزندان خود را نصیحت کند. از این رو یک روز که نصیحت خیلی می‌چسبید، فرزندان خود را گرد هم جمع کرد و بعد از صاف کردن گلوی خود از میان چوب‌هایی که جمع کرده بود یک چوب نازک را برداشت و با یک حرکت برق آسا آن را شکاند. فرزندان پیرمرد بدون هیچ عکس العملی داستان معروف اتحاد فرزندان را از ذهن گذراندند. پیرمرد نگاهی عاقل اندر سفیه به فرزندان خود کرد و گفت: "تمامی تفکرات بیهوده و پوچ خود را دور بریزید و خوب به صحبت‌های من گوش دهید."
همه ساله هزاران نفر در سراسر کشور بسیج می‌شوند تا به جمع آوری دیشِ دیشمندان همت گمارند. در اینجا برای جلوگیری از تشویش اذهان عمومی مزایای این کار پرهزینه و پرانرژی را برای شما تشریح می‌کنیم، باشد که رستگار شوید!
آمارهايي كه در ذيل مشاهده مي‌كنيد مقايسه‌اي است از ايران 1304 و ايران 1404. در اين آمارها به روشني مشاهده خواهيد كرد كه بعد از صد سال ايران به چه پيشرفت‌هاي عظيمي دست پیدا خواهد کرد.
یکی بود، یکی نابود، یا بهتر بگم، یکی بود، بقیه مهم نبود. اون یکی که بود چون آدم گنده‌ای بود و خیلی پرخور تشریف داشت، روز به روز به نشیمنگاهش اضافه میشد و جای بقیه رو یکی پس از دیگری می‌گرفت. بعضی از مردم به قول خودشون از روی احترام و ارادت، تا قبل از اینکه نشیمنگاه جناب گنده به نزدیک اونها برسد، جای خودشون رو دو دستی تقدیم وی می‌کردند و با اجازه ایشون خودشون یکم دورتر می‌رفتند و می‌نشستند. بعضی دیگه از مردم که پر رو بودند و جای نشیمنگاهشون رو حاضر نبودند دو دستی تقدیم نشیمنگاه مبارک جناب گنده کنند، یا نشیمنگاهشون رو می‌سوزاندند یا با ابزارهای بُرنده‌ای محل مذکور رو آبکش می‌کردند تا از جاشون بلند شوند. اگه هم طرف خیلی پر رو بود و زبان خوش و ناخوش سرش نمی‌شد، جناب گنده با یه حرکت می‌نشست روش تا خودش تبدیل به جای نشیمنگاه شود.
پدربزرگم هميشه به من مي‌گفت: "ناف ما رو با تو سري خوردن و لگدمال شدن بريدن!" من هم ازش سئوال مي‌كردم: "چرا هيچ وقت هيچ كدوم از امثال ما براي جلوگيري از اين كار بلند نشدن و به نشانه اعتراض سر و صدا نكردن؟!" پدر بزرگم در جوابم مي‌گفت: "چون ما رو اين طوري آفريدند و وظيفه ازلي و ابدي ما در طول تاريخ اين بوده كه هميشه تو سري بخوريم و لگد مال بشيم. اين وسط هر كسي هم كه خواست از جاش بلند بشه و سر و صدايي بكنه يا با سيمان دهنش رو بستن تا ديگه جيكش در نياد يا سربنيستش كردن و يكي ديگه رو گذاشتن جاش كه بي سر و صدا باشه. ما بايد سرنوشتمون رو بپذيريم و بهش تمكين كنيم."
بسته پیشنهادی ما برای رفع هرچه سریع‌تر آلودگی بی‌ادب هوا: به ما چـّـه؟!
در روزهاي گذشته آلودگی هوا در بيشتر شهرهای بزرگ کشور باعث تعطيل شدن مدارس، دانشگاه‌ها و ادارات شده بود. در اینجا سعی می‌شود راهکارهایی برای برون‌رفت از این معضل به مردم و مسئولان پیشنهاد شود تا شاید ما نیز بعد از جناب باد، نقش کوچکی در مدیریت رفع آلودگی هوا داشته باشیم.
یکی سرش میشد، یکی سرش نمی‌شد. اونی که سرش نمی‌شد کلاه می‌گذاشتند سرش و اونی که سرش میشد از سرش کلاه بر می‌داشتند. اونایی که کلاه سرشان می‌رفت به کلاهشون افتخار می‌کردند و اونایی که کلاه از سرشان بر می‌داشتند، دیگر کلاهی نداشتند که بگذارند سرشان یا سر دیگری و چون نیازمند شدید کلاه می‌شدند، از کسانی که کلاه از سر دیگران بر می‌داشتند، کلاه می‌خریدند تا هم سر خودشان بی‌کلاه نماند و هم بتوانند در مواقع لزوم کلاه سر دیگری بگذارند.
یه فیش بود یه فیش نبود. اون فیشی که بود، خیلی زیاد بود و چون زیاد بود تعدادش کم بود. در عوض اون فیشی که کم بود، تعدادش زیاد بود تا کفه ترازوی عدالت در دو طرف به تعادل برسه و عدالت اجتماعی برقرار بشه. البته برای برقراری عدالت کامل و بدون نقص گاهی هم لازم بود تعدادی رو از ترازو پیاده کنند تا فقط چشم به آسمان دوخته و ترازو رو نظاره‌گر باشند. این تعدادِ پیاده شده از ترازو نیز، به جای حقوق به صورت علل الحساب موقوق فیزیکی بهشون تعلق می‌گرفت که گرچه سوزشش زیاد بود و غیر قابل تحمل، ولی برای برقراری تعادل این ترازوی عدالت، چاره‌ای جز پذیرش حکم موجود توسط اونها وجود نداشت!
با توجه به اینکه بارها در محافل مختلف از مسدود کردن شبکه‌های اجتماعی تلفن‌های همراه از جمله تلگرام سخن گفته شده و حتی این مسئله تا پای چوبه‌دار رفته ولی هنوز بالای دار نرفته است، اینجانب پیشنهاد می‌کنم مردم فهیم ما معایب استفاده از این ابزارهای شیطانی را مطالعه نموده و قبل اینکه مسئولان دست به کار شوند خودشان بیایند و شبکه‌های اجتماعی‌شان را با زبان خوش تحویل مأموران محترم بدهند.
یکی بود یکی نبود. روی این خاک بلور یه شهری بود. توی این شهر شلوغ یه دختری بود که میخواست بره خونه مادربزرگش. کارهاش رو انجام نداده، در خونش رو بست و رفت و رفت تا رسید سر کوچشون که یهو یه حاجی جلوش رو گرفت و گفت: خانم خانما، ابرو کمون، گیسو فَشون، چشم درآرون، کجا میری؟ بیا باهات یه گیر کوچولو دارم! دخترک گفت: ای بابا، حاج آقا، می‌خوام برم رژ بزنم، ریمل بزنم، ساپورت بپوشم، بعد میام تو منو بگیر! حاجی گفت: خا، برو.
برای آنکه سفره عیدتان رژیمی باشد می‌توانید از سفره‌ی یکبار مصرف استفاده یا نهایتا از یک تکه روزنامه باطل شده که هم سایزش بزرگ باشد و هم قیمتش ارزان (از همان روزنامه‌هایی که بیشتر بدرد سبزی خرد کردن می‌خورد تا خواندن) استفاده نمایید. کسانی که وضع مالیشان بهتر است می‌توانند همان سفره سال گدشته خودشان را پهن کنند.
صداي قار و قور شكمم گوش فلك را كر كرده بود. در يخچال را باز كردم تا شايد چيزي براي خوردن پيدا كنم، كه ديدم اي دل غافل پر از خاليست و تنها پارچي پر از آب خنك، داخلش خودنمايي مي‌كند. آمدم در يخچال را ببندم كه نگاهم به دو مورچه‌ي داخل يخچال افتاد. سرم را كمي جلو بردم. دیدم بيچاره‌ها از سرما دارند يخ مي‌زنند ولي گويي سر چيزي با هم در حال جنگ و جدال بودند. کنجکاو شدم ، باز سرم را جلوتر بردم که ديدم دانه برنج پخته‌اي را در دهان گرفته‌اند و از دو سمت مثل بازي طناب كشي هي مي‌كشند اين طرف، هي مي‌كشند آن طرف. با بي تفاوتي آمدم در يخچال را ببندم كه انگار جرقه‌اي از آخرين پس مانده‌هاي انرژي ذخيره شده در مغزم، زده شد. به آرامي در يخچال را كاملا باز كردم و با صداي بلند و رسايي گفتم: "بس است ديگر!"
جوالدوز: قرار دادن جوالدوز علاوه بر اینکه نشان دهنده تجدید میثاق با سنت‌های ماست، این معنی را هم تداعی می‌کند که در سال جدید حواستان را جمع کنید، چون به خیال خود فکر می‌کنید که چون دوره بعضی از مسائل گذشته است، دیگر کسی به نقاط حساس شما جوالدوزی فرو نمی‌کند. در صورتی که این طور نیست و هنوز خطر فرو رفتن جوالدوز به نقاط حساس و استراتژیک با درصد بالایی وجود دارد. زیرا کسانی که وعده داده بودند تا جوالدوزها را از سطح شهر جمع کنند نه تنها نتوانستند به وعده‌های خود عمل کنند بلکه خودشان هم در حال خوردن جوالدوز هستند.
با مهندس ف*ل*ا*ن*ي مسئول فیلترینگ سایت های اینترنتی به گفتگو نشستيم و پيرامون حواشي كم رنگ و پر رنگ آن پرسيديم و شنيديم و نوشتيم و البته مجبور شديم اين وسط هم قسمت‌هايي از اين گفتگو مسئله‌دار را فيلتر كنيم!
پدربزرگم با اينكه 73 سال بيشتر ندارد، گاهي اوقات حرف‌هايي مي‌زند كه نه تنها مرغ پخته خنده‌اش مي‌گيرد بلكه آدم زنده را هم از خنده‌ي زياد به گريه مي‌اندازد!
ديشب موقع شام پدربزرگم گفت: «ماست سياه است.» گفتم: «بابابزرگ، از قديم تا جديد، در هر بلاد و سرزميني، با هر دين و آييني، مردم مي‌دانند كه ماست سفيد بوده، هست و خواهد بود. مگر آدم است كه هر دقيقه رنگ عوض كند؟!»
يكي بود يكي نبود. يه بود بود يه نبود. اوني كه بود دوست داشت نبود و اوني كه نبود دوست داشت بود. يك روز اين دو تصميم مي‌گيرند كه جاهاشون رو با هم عوض كنند، يعني بود بشه نبود و نبود بشه بود. بالاخره اين بود و نبود بعد از كلي رايزني و دادن زيرميزي و روميزي به اينور و اونور، قراردادي رو بين هم امضاء كردند كه معروف شد به قرارداد "كي بود كي بود من نبودم"!